Koncert symfoniczny: Moniuszko, Liszt i Dobrzyński
10 października @ 19:00 - 21:00
45 zł – 60 zł
Uwertura „Kochanka hetmańska” Stanisława Moniuszki będzie jednym z utworów, który 10 października usłyszą gocie Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie.
W sali koncertowej tego dnia wystąpią:
- Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej
- Miłosz Kula – dyrygent
- Christina Long – fortepian
W programie koncertu:
- S. Moniuszko – Uwertura “Kochanka hetmańska”
- F. Liszt – II Koncert fortepianowy A – dur S. 125
- I. F. Dobrzyński – II Symfonia c – moll op. 15 “Charakterystyczna w duchu muzyki polskiej”
Bilety dostępne są online: TUTAJ.
Koncert Symfoniczny w Filharmonii Podkarpackiej
Stanisław Moniuszko (1819-1872) zapisał się na kartach historii jako “ojciec polskiej opery narodowej”. Swoje zainteresowanie formami orkiestrowymi wyrażał więc przede wszystkim poprzez twórczość sceniczną. Niemniej jednak Uwertura “Kochanka hetmańska” (1854) to niezwykle interesujący przykład samodzielnego dzieła na orkiestrę, powstałego w czasie pobytu kompozytora w Wilnie. Dziarskie fragmenty, wzbogacone kolorystycznymi wstawkami instrumentów dętych, zapraszają słuchacza do barwnego, muzycznego świata Moniuszki.
Prawdziwą ucztą dla miłośników muzyki Ferenca Liszta (1811-1886) jest II Koncert fortepianowy A-dur, napisany w 1849 roku. Dzieło łączy efektowną wirtuozerię z symfonicznym potraktowaniem partii fortepianu. Choć koncert posiada jednoczęściową formę, można w nim wyraźnie wyróżnić sześć wewnętrznych, silnie kontrastujących ze sobą epizodów. W przeciwieństwie do heroicznego Koncertu Es-dur, Koncert A-dur ukazuje liryczną stronę Lisztowskiego talentu.
Wyjątkową pozycję w polskiej literaturze symfonicznej zajmuje II Symfonia c-moll op. 15 Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego (1807-1867). Kompozytor zgłosił ten utwór na konkurs Gesellschaft der Musikfreunde w Wiedniu, gdzie zdobył drugą nagrodę. Prawykonanie symfonii odbyło się w marcu 1836 roku w Wiedniu. Choć Dobrzyński tworzył pod silnym wpływem klasyków wiedeńskich, nie przeszkodziło mu to w nasyceniu dzieła polskim duchem – wszystkie tematy oparte są na rytmice rodzimych tańców oraz charakterystycznych dla nich zwrotach melodycznych.